Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

ΜΙΑ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΥΡΙΟ
Α' Μέρος
του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου


“Αν το κράτος στεναχωρή το έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξη μορφή ή να χαθή. Το κράτος που εμποδίζει τη φυσιολογία του έθνους, είναι περιττό και βλαβερό. Χρειάζεται μιά πολιτική ζωή ανεξάρτητη, δηλαδή ελληνική, για να γεννηθή ένας ελληνικός πολιτισμός.” Ίων Δραγούμης 

Ας αρχίσουμε να λέμε όσα θα έπρεπε νά ‘χουμε πεί. Όσα θα έπρεπε τώρα να συζητάμε. Σίγουρα όσα θα πρέπει στο μέλλον να έχουμε ξεκάθαρα...
Τώρα που τα θλιβερά μακιγιάζ απλώνονται και ξεθωριάζουν κάτω από την καταιγίδα των γεγονότων, τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα κι έρχεται η ώρα να προσδιορίσουμε την σχέση μας με την γριά πόρνη της Γαλλικής επανάστασης και της Βαβαροκρατίας...

Ετούτο το ατσούμπαλο κατασκεύασμα, το σοβατισμένο με στρώματα καλοπισμού, ακόμα και όταν συρόταν από το πάθος του Έθνους, ως εργαλείο για την επίτευξη των πόθων της Φυλής, ουδέποτε υπήρξε στην ουσία του Εθνικό διότι ποτέ δεν ήταν κάτι Ελληνικό.
Βρήκαμε στην πορεία μας πολλούς λόγους για να το σώσουμε. Ας δούμε τώρα εκείνους τους λόγους που επιβάλλουν να το γκρεμίσουμε...

ΕΝΑΣ ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Τούτο το πράγμα, φτιάχτηκε με δυό αποστολές. Πρώτον να ελευθερώσει όλο το υπόδουλο Γένος και δεύτερον να οδηγήσει το Έθνος στην εκπλήρωση της ιστορικής του αποστολής, στην δημιουργία δηλαδή ενός νέου Ελληνικού πολιτισμού. Δεκαοκτώ δεκαετίες μετά, ο απολογισμός είναι τόσο θλιβερός που δεν δικαιολογείται από τις δεδομένες στατιστικά στιγμές αποτυχιών, σε μία μακροχρόνια συλλογική προσπάθεια.