Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

χωρίς κορδόνια *


Θα μπορούσα στις πρώτες αυτές γραμμές που καταφέρνω να γράψω, να αναφερθώ σε πολλά από όσα έλαβαν χώρα τις ημέρες αυτές που πέρασαν. Στις «αδικίες», στις ξεκάθαρα πολιτικές αποφάσεις και στην προσωπική μου στοχοποίηση. Γι’ αυτά όμως έχουμε χρόνο. Ούτε και θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην Πλατεία της οδού Πανόρμου ούτε και στην στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρήλαυναν από την ΓΑ.Δ.Α., διευθύνοντας κατ’ ουσίαν τις κινήσεις των αστυνομικών. Θα πω απλά ότι έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα και ακόμη δεν έχω πάει σε ιατροδικαστή για το δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι. Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται για να προστατευθούν οι «αντιρατσιστές».


Η Ελευθερία δεν χαρίζεται


Αντί όλων αυτών θα αναφερθώ στην έννοια της Ελευθερίας, όπως την βιώνω την τελευταία εβδομάδα. Έγκλειστος αυτήν την στιγμή στη φυλακή και αφού πέρασα τέσσερις ημέρες στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Α., η Ελευθερία είναι το κύριο θέμα που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου. Και αρχίζω σιγά - σιγά να συνειδητοποιώ ότι χρειάστηκε να πληρώσω αυτό το τίμημα για να επιβεβαιώσω την πραγματική έννοια της Ελευθερίας.
Βρίσκομαι εδώ μέσα περιτριγυρισμένος από τοίχους, λουκέτα, κάμερες και ανθρώπους, οι οποίοι ως σκοπό έχουν το να περιορίζουν την κίνησή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί Ελευθερία δεν είναι το «Laissez faire - laissez passer» του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία είναι το να μένεις σταθερός στις δικές σου αρχές, στα δικά σου πιστεύω, στα δικά σου ιδανικά, ακόμη κι αν κάποιες φορές πρέπει να το πληρώσεις. Η Ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει αυτή η δοκιμασία. Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να στερούμαι την παρουσία της οικογένειάς μου και των προσφιλών μου προσώπων. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στο να με μετατρέψουν σε ένα ανελεύθερο άτομο. Πιστεύω όσα πίστευα και όπως πριν θα συνεχίσω να τα λέω δυνατά.

Δημήτρης Παπαγεωργίου


*Μία μικρή επεξήγηση: Το χωρίς κορδόνια που είναι ο τίτλος τόσο αυτού του κειμένου όσο και του μπλογκ που θα προσπαθήσω να ενημερώνω, προέρχεται από την στιγμή στην οποία όταν εισέρχεσαι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, εκτός από όλα τα υπόλοιπα προσωπικά σου αντικείμενα, σου αφαιρούν και τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δήθεν για να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις. Αποτυγχάνουν όμως να σου στερήσουν το πνεύμα σου.

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Δημήτρη, πορεύεσαι πολύ σωστά!


Δημήτρη, ο εγκλεισμός σου στη φυλακή, περιπέτεια είναι και αποδεικνύει ότι η καθεστηκυία τάξη σε φοβάται. Είσαι πολιτικός κρατούμενος φίλε, στην Ελλάδα του 2010. Κι όμως... Στην ίδια την πατρίδα σου συνάδελφε, όπου κυβερνά πλέον η ανήθικη πολιτική ορθότητα. Όπως πολύ καλά γνωρίζεις όμως, ειδικά εσύ ο αγωνιστής δημοσιογράφος, οι εθνικοί αγώνες απαιτούν θυσίες.
Όπως είπε και ο Αμερικανός μοντερνιστής δοκιμιογράφος και ποιητής Έζρα Πάουντ, «αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου, ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Εξάλλου, βρισκόμαστε σε μια χώρα, όπου ο πατριωτισμός πληρώνεται πάρα πολύ ακριβά. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι αμέτρητα: ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και ο Κίμων εξοστρακίστηκαν, ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας φυλακίστηκαν και αρχικά μάλιστα καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Μακρυγιάννης φυλακίστηκε, και βάλε...
Αν αγαπάς την πατρίδα σου, οι διώξεις είναι το μόνο σίγουρο. Δεν σε συγκρίνω φυσικά συνάδελφε με κανέναν από εκείνους τους ήρωες. Απλά αναδεικνύω πως φέρεται το κοινωνικό σύνολο στη χώρα μας, σε όσους αγωνίζονται για την πατρίδα και την Ελευθερία. Υπομονή συνάδελφε και εγκαρτέρηση. Και θα δικαιωθείς, αυτό στο εγγυώμαι. Είσαι άλλωστε το μέλλον και γι’ αυτό, πληρώνεις.

Είμαστε καταδικασμένοι και γι’ αυτό, αγωνιζόμαστε

Ο Ρώσος φιλόσοφος Αλέξανδρος Ζινόβιεφ, ύψωσε το ανάστημά του στον «σύντροφο» Στάλιν και στο σύστημά του, φίλε και συνάδελφε Δημήτρη. Για την πατρίδα του, την ιερή Ρωσία. Και αυτός πλήρωσε. Διωγμοί, συλλήψεις, μακρόχρονη εξορία στο Μόναχο, όπου έφτασε το 1978, για να γλιτώσει από τον «προοδευτικό» Μπρέζνιεφ. Όμως, ήξερε γιατί αγωνιζόταν και δεν έκανε πίσω, παρά τις πιέσεις των κομμουνιστών. Τα λόγια του Ζινόβιεφ, πρέπει να αποτελούν τον πυρσό της ψυχής κάθε αγωνιζόμενου πατριώτη:
«Εκείνος που θα πει ότι είμαστε καταδικασμένοι και γι’ αυτό θα πρέπει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων (όπως λένε οι Ρώσοι, όταν πρόκειται να πεθάνεις, πρέπει να το κάνεις μετά μουσικής), δεν είναι πεσιμισμός. Είναι ένας ιστορικός οπτιμιστής. Ιστορικός οπτιμισμός σημαίνει ότι γνωρίζουμε την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι και είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με οποιοδήποτε κόστος. Ο ιστορικός οπτιμισμός δεν υπολογίζει σε τίποτε και σε κανέναν, εκτός του εαυτού και του αγώνα».
Ο αγώνας για την ανάσχεση της απόπειρας δημιουργίας μιας εξελιγμένης μορφής του Homo Sovieticus, κλιμακώνεται. Την ίδια ώρα, το εθνομηδενιστικό σύστημα, προσπαθεί (εις μάτην) με κατασταλτικά μέτρα και προφυλακίσεις, αλλά και με τη δράση των φίλιων σε αυτό δυνάμεων (βλέπε αριστεριστές), να μπλοκάρει τις δυσμενείς για αυτό εξελίξεις και κυρίως, την ενεργοποίηση των εθνικών αντανακλαστικών.

Οι απαντήσεις στα θεμελιώδη υπάρχουν...

Ο Γάλλος διανοούμενος Αλέν ντε Μπενουά, «κόκκινο πανί» για την εκφυλισμένη και καθεστωτική ευρωπαϊκή αριστερά, μίλησε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 για την αυγή μιας περιόδου, όπου «η σύγχυση των αξιών και των ιδεών θα φτάσει στο απόγειό της, όπως είναι ο κανόνας, αφ’ ης στιγμής εισέλθουμε στον μεσημβρινό του “ενεργού μηδενισμού”». Σου θυμίζει κάτι αυτό και αν ναι, μήπως το σήμερα;
Επισήμανε επίσης ο Αλέν ντε Μπενουά, ότι «ένας τρόπος ζωής που βασίζεται στην ιδέα της διακινδύνευσης (την “περιπέτεια”) ή την αντίληψη της υπηρεσίας, δεν βρίσκει σήμερα απήχηση σε περισσότερο από το 60% του πληθυσμού». Μιλούσε μεν για τη Γαλλία, αλλά αυτό ισχύει τώρα για τα καθ’ ημάς, έστω και 20 χρόνια μετά... Εσύ, με τα γραπτά σου, συμμετέχεις στην προσπάθεια ανατροπής της υφιστάμενης κατάστασης, που βολεύει τις καλοταϊσμένες και παρακμιακές πολιτικές «ελίτ» της αριστεράς, αλλά και το σύστημα γενικότερα. Και όπως ήταν φυσικό, έγινες στόχος του συστήματος και των υπηρεσιών του. Ήδη, εκτοξεύεται εκ μέρους τους εναντίον σου, η κατά τον Αλέν ντε Μπενουά «τελεσιουργή και παραλύουσα κατηγορία του “φασισμού”». Μαθημένα Δημήτρη τα βουνά από τα χιόνια...
Νίκος Χιδίρογλου

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Γιατί προφυλακίστηκε ο Δημήτρης Παπαγεωργίου


Οι λόγοι της προφυλάκισης του Δημήτρη Παπαγεωργίου είναι πρωτίστως πολιτικοί. Προτού όμως αναφερθούμε διεξοδικά σε αυτούς θα θέλαμε να παραθέσουμε τα νομικιστικά επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα έγκλειστος ο αρχισυντάκτης μας.
Την περασμένη Κυριακή, με απόφαση της εισαγγελέως υπηρεσίας και οι 45 συλληφθέντες για τα γεγονότα στους Αμπελοκήπους παραπέμφθηκαν στον ανακριτή με τις κατηγορίες:
1. Επικίνδυνες σωματικές βλάβες από κοινού (πλημμέλημα)
2. Διατάραξη κοινής ειρήνης (πλημμέλημα)
3. Οπλοκατοχή (πλημμέλημα), που αφορούσε τις σημαίες που κρατούσαν κατά τα γεγονότα οι συλληφθέντες.
Και τα τρία παραπάνω πλημμελήματα μετατρέπονταν σε κακούργημα με βάση τον περίφημο «κουκουλονόμο». Επίσης, σε κάποιους εκ των κατηγορουμένων καταλογίστηκαν και άλλα αδικήματα ανά περίπτωση, αναλόγως με τις μαρτυρικές καταθέσεις.
Εις ό,τι αφορά τον Δημήτρη Παπαγεωργίου συνέβαινε το εξής: Αυτός αναγνωρίσθηκε από την πλειοψηφία των μαρτύρων κατηγορίας, κάτι το οποίο ήταν αναμενόμενο, εφόσον είναι δημόσιο πρόσωπο και προσφάτως το γνωστό Indymedia τον είχε στοχοποιήσει δημοσιεύοντας φωτογραφίες του και εμπλέκοντάς τον χωρίς στοιχεία σε περιστατικό που συνέβη προ δύο εβδομάδων στους Αμπελοκήπους.
Από τις ανωτέρω αναγνωρίσεις - καταθέσεις, υπάρχουν δύο που αξίζουν ιδιαιτέρας προσοχής. Η πρώτη είναι αυτή του υποδιοικητή του Α.Τ. Αμπελοκήπων, ο οποίος αναγνωρίζει τον Παπαγεωργίου να φορά κράνος. Φυσικά, στην κατάθεσή του δεν εξηγεί ούτε γιατί κανένα κράνος δεν υπάρχει στα ευρήματα της αστυνομίας, ούτε το πώς τον αναγνώρισε, αφού φορούσε κράνος, ούτε γιατί, ενώ φορούσε κράνος, βρέθηκε τραυματισμένος στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χρειασθεί να του γίνουν επτά ράμματα.
Η δεύτερη κατάθεση είναι της κας Βασιλείου, η οποία στην κατάθεσή της αναφέρει ότι μέσα στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», ο Δημήτρης Παπαγεωργίου την εξύβρισε και την απείλησε. Το πώς ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει ήδη συλληφθεί, είναι φρουρούμενος και χρίζει ιατρικής περιθάλψεως, έχοντας μάλιστα λιποθυμικές τάσεις μπορεί να εξυβρίζει και να απειλεί, αυτό το αφήνουμε στην κρίση του κάθε λογικού ανθρώπου.
Την Τετάρτη όμως, όταν ο Δημήτρης Παπαγεωργίου απολογήθηκε στην Δ' Ειδική Ανακρίτρια, χρησιμοποιήθηκε μία προ δεκαετίας καταδίκη του σε φυλάκιση έξι μηνών για έργω εξύβριση, ώστε να ενεργοποιηθεί συγκεκριμένη παράγραφος του κουκουλονόμου, η οποία μιλά για προφυλάκιση όταν στο ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου υπάρχουν καταδίκες για ομοειδή αδικήματα.
Αυτοί ήταν οι νομικοί λόγοι της προφυλακίσεώς του. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού:
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι ένας νέος άνθρωπος με πολυετή πολιτική δράση στον πατριωτικό χώρο. Τα τελευταία δε χρόνια δραστηριοποιείται δημοσιογραφικά, καθώς είναι συντάκτης στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», αρχισυντάκτης στον «Ελεύθερο Κόσμο», εκδότης του περιοδικού PATRIA και συμπαραγωγός της ραδιοφωνικής εκπομπής «Αδελφοί Λούμπεν». Παράλληλα, συμμετέχει είτε ως διοργανωτής είτε ως ομιλητής σε μία σειρά από ημερίδες που αφορούν ζητήματα πολιτικού, ιδεολογικού και κοινωνικού περιεχομένου.
Το PATRIA, προσωπική έμπνευση του ιδίου αποτελεί την ύψιστη δικαίωση των απόψεων και τον οραμάτων του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι κατάφερε στα τρία χρόνια της εκδόσεώς του να συσπειρώσει στις σελίδες του όχι μόνον τον στενό πατριωτικό χώρο, τους διανοούμενους, τους δημοσιογράφους και τους πολιτικούς του αλλά και πρόσωπα μεγάλης αποδοχής από το ευρύτερο πολιτικό φάσμα.
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου έχει πρόσωπο και συγκεκριμένη πολιτική δράση. Δεν έκρυψε ποτέ τις ιδέες του. Αντιθέτως, προσπάθησε να τις κοινοποιήσει σε ευρύτερα κομμάτια της ελληνικής νεολαίας. Γι' αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί!
Την ώρα που η αντίδραση στον μεταναστευτικό νόμο του ΠΑΣΟΚ γιγαντώνεται με εκδηλώσεις και συλλογή υπογραφών, τι καλύτερο για τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξεως να στοχοποιηθεί και να τιμωρηθεί ως εγκληματίας ένας νέος άνθρωπος με πλούσια δράση στον αγώνα κατά του αφελληνισμού της χώρας μας, έτσι ώστε το παράδειγμά του να λειτουργήσει όχι ως σημείο αναφοράς αλλά ως παραδειγματισμός γι' αυτούς που θέλουν να αντισταθούν.
Όπως όμως είδαμε και από τις δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά την προφυλάκισή του, ο Δημήτρης Παπαγεωργίου ούτε το θάρρος του ούτε την διάθεσή του ούτε το χαμόγελό του έχει χάσει. Κι αυτό είναι το πρόσταγμα που δίνει σε όλους εμάς: Αγώνας για την πατρίδα μας. Όπως άλλωστε έχει πει, «για εμάς η μικρότερη κοινωνική οντότητα δεν είναι το άτομο αλλά το έθνος».
Δημήτρης Ζαφειρόπουλος

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Ελεύθερη Ώρα» και «Ελεύθερος Κόσμος» και εκ των παραγωγών της εκπομπής «Αδελφοί Λούμπεν», παραμένει εδώ και τέσσερεις ημέρες κρατούμενος στην ΓΑΔΑ, επειδή έκανε το λάθος… να πάει σε ρεπορτάζ κάλυψης «αντιρατσιστικής» διαδήλωσης και αντιδιαδήλωσης κατοίκων των Αμπελοκήπων, όπου τον έστειλε η εφημερίδα του.
Εκεί, μέσα σε μία έκρυθμη κατάσταση με τους παρευρισκόμενους στις δύο συγκεντρώσεις να συγκρούονται μεταξύ τους, ακροαριστεροί με ρόπαλα και κράνη, αφού αναγνώρισαν τον Δημήτρη που κάλυπτε το ρεπορτάζ, του επιτέθηκαν με δολοφονικές διαθέσεις, με αποτέλεσμα να τον στείλουν στο νοσοκομείο με έξι ράμματα στο κεφάλι.

Το παράδοξο της υπόθεσης δεν είναι ότι ένας δημοσιογράφος πατριωτικών απόψεων έπεσε θύμα της πολιτικής βίας των αναρχοτραμπούκων (έχουμε πλέον συνηθίσει την τακτική της άκρας αριστεράς) , αλλά ότι η αστυνομία αντί να τον προστατέψει και να συλλάβει τους δράστες της εναντίον του επίθεσης… ΣΥΝΕΛΛΑΒΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ!!!!

Και τα παράδοξα του ΠΑΣΟΚιστανικού καθεστώτος συνεχίζονται: Ο Δημήτρης κρατείται από το Σάββατο στα κρατητήρια, «αναγνωρισμένος» από αυτούς που του επιτέθηκαν ως… συμμετέχων σε επίθεση εναντίον τους, και χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να τους μηνύσει κατά τις ώρες που ίσχυε η αυτόφωρη διαδικασία…
Η τρομοκρατία του Χρυσοχοίδη και του ΠΑΣΟΚ, κατά ενός δημοσιογράφου με εκφρασμένες απόψεις εναντίον του νομοσχεδίου εποικισμού της Ελλάδος, είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Όσοι αντιτιθέμεθα στα σχέδια πολιτογράφησης και απόδοσης ιθαγένειας σε εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, πρέπει να το ξανασκεφτούμε αν θα ξαναμιλήσουμε. Όσοι δημοσιογράφοι εκφράζονται δημοσίως κατά της εθνοκτόνου πολιτικής του ΠΑΣΟΚ είναι ο άμεσος στόχος τόσο του παρακράτους όσο και του επίσημου κράτους.

Εμείς δεν θα σιωπήσουμε:
-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΙΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ Δ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ.
-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΠΟΥ ΑΠ’ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΜΟΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ.
-ΚΑΜΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΑΚΡΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.