Αυτές τις μέρες πολύς ο λόγος για την “Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη” που θα έπρεπε να υπάρχει εντός της Ε.Ε. Βγήκε και ο κυριούλης που έχουμε διορίσει σαν πρόεδρο του καθεστώτος που αυτοαποκαλείται “δημοκρατία” στην χώρα μας και μας έκανε “εθνικά υπερήφανους” που μίλησε για τα χαμένα όνειρα των λαών, που περίμεναν η Ε.Ε. να αποτελεί “μία στέγη για τους αδυνάτους”, στέλνοντας μάλιστα αυτό το μήνυμα στο... Βερολίνο.
Δεν ξέρω πως εννοεί ο καθένας την έννοια της Εθνικής υπερηφάνειας ή πόσοι υποθέτουν οτι στο Βερολίνο έχουν αρχίσει ήδη να κλαίνε από τύψεις, μετά τις δηλώσεις του Παπούλια. Δεν ξέρω επίσης αν ο δόκιμος όρος για την θεώρηση πως η Ε.Ε. αποτελεί φιλανθρωπικό ίδρυμα για τους άπορους λαούς, είναι η λέξη “όνειρο” ή η λέξη “ονείρωξη”. Υποθέτω απο τον τρόπο που υποδέχθηκαν οι νεοέλληνες ραγιάδες, τις δηλώσεις του προέδρου τους κατά τον εορτασμό της Εθνικής Επανάστασης των Ελλήνων, οτι η αντίληψή μου για τις παραπάνω έννοιες, απέχει αρκετά από τον μέσο όρο της γνώμης των υπηκόων του κρατιδίου μας.
