Επιστολή σε χρυσαυγίτες και ακροαριστερούς

Των φρονίμων τα παιδιά, σε μια περίοδο έντονου φανατισμού, ξέρουν να κρατούν το στόμα τους κλειστό, διότι ότι θέση και να πάρεις, ο κάθε γκάου φανατικός, είναι έτοιμος να σε κατατάξει στα μόνα δύο πράγματα που μπορεί να διακρίνει το μυαλό του: ή μαζί του ή εναντίον του. Όμως ως Λούμπεν και ραδιοφωνατζής είχα πάντα την ιδιότητα όσο και το καθήκον να μην μπορώ να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Το αυτό θα πράξω και στην τωρινή περίπτωση...

ΠΡΟΣ ΧΡΥΣΑΥΓΊΤΕΣ

Εντάξει, θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με τις γελοίες δικαιολογίες, πως δεν έχει καμία σχέση με εσάς, ένας τύπος που είναι μπατζανάκης του υπευθύνου τοπικής σας, συμμετέχει στις δράσεις της οργάνωσης με φούτερ και μπλούζες Χ.Α. και φωτογραφίζεται δίπλα σε βουλευτές σας. Πάμε στην ουσία:

 Τί έγινε παλικάρια μου; Ήταν τόσο δύσκολο να προσαρμοστείτε στην εποχή σας και να αναλάβετε την αποστολή που σας ανέθεσε -καλώς ή κακώς- ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού; Ήταν τόσο δύσκολο να καταλάβετε πως πέρασε η εποχή που ήσασταν μια “πολιτική” ομάδα χουλιγκάνων και πλέον γίνατε κοινοβουλευτικό κόμμα; Τόσο έξω απο τις δυνατότητές σας είναι να διεκδικήσετε τις ιδέες σας με όρους πολιτικούς και όχι με όρους γηπεδιακούς;