Δημήτρη, ο εγκλεισμός σου στη φυλακή, περιπέτεια είναι και αποδεικνύει ότι η καθεστηκυία τάξη σε φοβάται. Είσαι πολιτικός κρατούμενος φίλε, στην Ελλάδα του 2010. Κι όμως... Στην ίδια την πατρίδα σου συνάδελφε, όπου κυβερνά πλέον η ανήθικη πολιτική ορθότητα. Όπως πολύ καλά γνωρίζεις όμως, ειδικά εσύ ο αγωνιστής δημοσιογράφος, οι εθνικοί αγώνες απαιτούν θυσίες.
Όπως είπε και ο Αμερικανός μοντερνιστής δοκιμιογράφος και ποιητής Έζρα Πάουντ, «αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου, ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Εξάλλου, βρισκόμαστε σε μια χώρα, όπου ο πατριωτισμός πληρώνεται πάρα πολύ ακριβά. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι αμέτρητα: ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και ο Κίμων εξοστρακίστηκαν, ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας φυλακίστηκαν και αρχικά μάλιστα καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Μακρυγιάννης φυλακίστηκε, και βάλε...
Αν αγαπάς την πατρίδα σου, οι διώξεις είναι το μόνο σίγουρο. Δεν σε συγκρίνω φυσικά συνάδελφε με κανέναν από εκείνους τους ήρωες. Απλά αναδεικνύω πως φέρεται το κοινωνικό σύνολο στη χώρα μας, σε όσους αγωνίζονται για την πατρίδα και την Ελευθερία. Υπομονή συνάδελφε και εγκαρτέρηση. Και θα δικαιωθείς, αυτό στο εγγυώμαι. Είσαι άλλωστε το μέλλον και γι’ αυτό, πληρώνεις.
Είμαστε καταδικασμένοι και γι’ αυτό, αγωνιζόμαστε
Ο Ρώσος φιλόσοφος Αλέξανδρος Ζινόβιεφ, ύψωσε το ανάστημά του στον «σύντροφο» Στάλιν και στο σύστημά του, φίλε και συνάδελφε Δημήτρη. Για την πατρίδα του, την ιερή Ρωσία. Και αυτός πλήρωσε. Διωγμοί, συλλήψεις, μακρόχρονη εξορία στο Μόναχο, όπου έφτασε το 1978, για να γλιτώσει από τον «προοδευτικό» Μπρέζνιεφ. Όμως, ήξερε γιατί αγωνιζόταν και δεν έκανε πίσω, παρά τις πιέσεις των κομμουνιστών. Τα λόγια του Ζινόβιεφ, πρέπει να αποτελούν τον πυρσό της ψυχής κάθε αγωνιζόμενου πατριώτη:
«Εκείνος που θα πει ότι είμαστε καταδικασμένοι και γι’ αυτό θα πρέπει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων (όπως λένε οι Ρώσοι, όταν πρόκειται να πεθάνεις, πρέπει να το κάνεις μετά μουσικής), δεν είναι πεσιμισμός. Είναι ένας ιστορικός οπτιμιστής. Ιστορικός οπτιμισμός σημαίνει ότι γνωρίζουμε την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι και είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με οποιοδήποτε κόστος. Ο ιστορικός οπτιμισμός δεν υπολογίζει σε τίποτε και σε κανέναν, εκτός του εαυτού και του αγώνα».
Ο αγώνας για την ανάσχεση της απόπειρας δημιουργίας μιας εξελιγμένης μορφής του Homo Sovieticus, κλιμακώνεται. Την ίδια ώρα, το εθνομηδενιστικό σύστημα, προσπαθεί (εις μάτην) με κατασταλτικά μέτρα και προφυλακίσεις, αλλά και με τη δράση των φίλιων σε αυτό δυνάμεων (βλέπε αριστεριστές), να μπλοκάρει τις δυσμενείς για αυτό εξελίξεις και κυρίως, την ενεργοποίηση των εθνικών αντανακλαστικών.
Οι απαντήσεις στα θεμελιώδη υπάρχουν...
Ο Γάλλος διανοούμενος Αλέν ντε Μπενουά, «κόκκινο πανί» για την εκφυλισμένη και καθεστωτική ευρωπαϊκή αριστερά, μίλησε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 για την αυγή μιας περιόδου, όπου «η σύγχυση των αξιών και των ιδεών θα φτάσει στο απόγειό της, όπως είναι ο κανόνας, αφ’ ης στιγμής εισέλθουμε στον μεσημβρινό του “ενεργού μηδενισμού”». Σου θυμίζει κάτι αυτό και αν ναι, μήπως το σήμερα;
Επισήμανε επίσης ο Αλέν ντε Μπενουά, ότι «ένας τρόπος ζωής που βασίζεται στην ιδέα της διακινδύνευσης (την “περιπέτεια”) ή την αντίληψη της υπηρεσίας, δεν βρίσκει σήμερα απήχηση σε περισσότερο από το 60% του πληθυσμού». Μιλούσε μεν για τη Γαλλία, αλλά αυτό ισχύει τώρα για τα καθ’ ημάς, έστω και 20 χρόνια μετά... Εσύ, με τα γραπτά σου, συμμετέχεις στην προσπάθεια ανατροπής της υφιστάμενης κατάστασης, που βολεύει τις καλοταϊσμένες και παρακμιακές πολιτικές «ελίτ» της αριστεράς, αλλά και το σύστημα γενικότερα. Και όπως ήταν φυσικό, έγινες στόχος του συστήματος και των υπηρεσιών του. Ήδη, εκτοξεύεται εκ μέρους τους εναντίον σου, η κατά τον Αλέν ντε Μπενουά «τελεσιουργή και παραλύουσα κατηγορία του “φασισμού”». Μαθημένα Δημήτρη τα βουνά από τα χιόνια...
Νίκος Χιδίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου